Blog

Het is niet van mijn gewoonte om in mijn blog dermate persoonlijke verhalen te brengen. Maar dit wil ik toch even kwijt.

⚠️ Eerst even een waarschuwing voor de mannen; deze post gaat over vrouwenzaken. 🚺 Jazeker! En, aangezien dat voor de meeste mannen taboe, eng, abracadabra of gewoonweg niet interessant is, kun je nu de keuze maken om door te scrollen of verder te lezen.

Maart is wereldwijd de Endometriose Awareness Maand. En, om eerlijk te zijn, had ik voor 19 september 2022 nog nooit van de term “endometriose” gehoord. Mijn jarenlange menstruatieproblemen (een verhaal wat ik iedereen verder zal besparen) waren voor mij uiteindelijk de hoofdreden om over te gaan tot sterilisatie. Tijdens de operatie heeft men endometriose ontdekt.

Maar wat is het? 🤔
In medische begrippen wordt endometriose omschreven als een gynaecologische ziekte, waarbij weefsel dat lijkt op het slijmvlies in de baarmoeder (“het endometrium” genoemd), buiten de baarmoeder wordt aangetroffen, waar het een chronische ontstekingsreactie veroorzaakt die kan resulteren in littekenweefsel. Dit kan (uiteraard) voor buikpijn zorgen, maar – afhankelijk van waar het weefsel zich naar verspreidt – ook voor andere pijnen. Deze klachten treden vooral op voor en tijdens de menstruatie. Bij de meeste vrouwen is het endometriose dus cyclisch, maar in sommige gevallen zijn deze symptomen er vrijwel altijd.

Misschien komt het doordat ik een plaatjesdenker ben, maar bij het lezen van bovenstaande omschrijving, word ik toch steeds weer een soort onpasselijk. 🤢

Maar goed, tijdens de sterilisatieoperatie is besloten er op dat moment verder niets aan te doen. In de buikholte is daadwerkelijk endometriose weefsel aangetroffen, maar blijkbaar in dermate geringe hoeveelheid dat het (nog) niet noodzakelijk was om het weg te halen. De exacte woorden van de arts: ‘kom maar terug als je buikpijn krijgt’. Juist, dat heb ik eigenlijk meer dan maandelijks. Jammer genoeg was ik, gezien het feit dat ik nog deels aan het bijkomen was van de narcose, en de roze giraffen op de achtergrond de cancan dansten, op dat moment niet echt in staat om het gesprek verder aan te gaan.

Na de diagnose ben ik me uiteraard eens gaan inlezen op het wereldwijde web. En alle puzzelstukjes vielen in elkaar. Klachten en pijn(tjes) waar ik al jaren (maar dan ook écht jaren) mee kamp, zijn te linken aan deze endometriose. Of dat daadwerkelijk zo is, heeft tot op heden niemand durven te bevestigen, maar ik vermoed dat het wel zo is.

Had men het eerder kunnen ontdekken? Dat denk ik wel. Maar goed, 20 jaar geleden was het eigenlijk nog vrijwel onbekend, zegt men. De pil zou het wel oplossen. En bovendien ‘heeft iedereen die een baarmoeder heeft, wel last van menstruatieklachten’ en ‘hoort pijn er toch een beetje bij’.

Het is dan wel geen levensbedreigende aandoening, maar voor mij zijn de bij-pijnen van deze “endo-ellende” vooral erg lastig; vermoeidheid, buikpijnen, darmproblemen, cyclische schouderklachten… een never-ending story. Soms kan ik zelfs het hardlopen op mijn pijnlijke buik schrijven.

Ik ben sinds de diagnose eigenlijk pas één keer terug geweest naar de (huis)arts. Die heeft, in overleg met de destijds behandelend gynaecoloog, opnieuw de pil voorgeschreven. Best verwarrend eigenlijk, aangezien er voor sterilisatie was gekozen, omdat ik juist moest stoppen met de pil. Die zou toen de veroorzaker zijn van mijn onregelmatigheden. Uiteraard niet wetende dat het uiteindelijk iets anders zou zijn. Alleen voelt het nu een beetje alsof ik weer terug ben bij af.

En nu? Gewoon maar afwachten wat de toekomst brengt, denk ik. Al voelt het een beetje als een tikkende tijdbom in mijn lijf. Er zit immers weefsel. Verstandig? Geen idee. Zolang de pijnen te doen blijven, denk ik er nog niet aan om weer terug naar de huisarts te gaan. Weer die medische molen in.

Heb jij het vermoeden dat je ook endometriose hebt? Dring er dan alsjeblieft bij je huisarts op aan dat je een gynaecoloog wilt zien. Wordt er niks gevonden op een echo? Dat zegt niks. Op een echo kunnen ze endometriose niet vaststellen. Vraag om een MRI of een kijkoperatie. Dat is de enige manier om het vast te stellen. Zorg alsjeblieft dat het bij jou geen 10+ jaren duurt. 🙏🏻