Blog

“Je bent een vrouw en je loopt hard?” Ja. “Je loopt in het donker en alleen?” Ja. “En je bent niet bang om in het donker te lopen?” Om eerlijk te zijn kan ik dit niet volmondig bevestigen.

Veel mensen zijn nog wel bekend met het droevige, en schokkende verhaal van Anne Faber. Een jonge vrouw die gewoon een eindje ging fietsen, en werd aangevallen door een onbekende engerd. En afgelopen september werd Eliza Fletcher tijdens haar vroege ochtendrondje in het verre Memphis ontvoerd en vermoord. Als hardlopende vrouw geeft dat stof tot nadenken. Hoe veilig ben ik eigenlijk?

Als ik ’s avonds aan het hardlopen ben in de tamelijk stille en duistere polder, denk ik ook wel eens “er hoeft hier maar een gek rond te lopen en ik ben er geweest”. Aan de andere kant, probeer ik mezelf ervan te overtuigen dat zoiets mij niet zal gebeuren. Maar die zekerheid is er natuurlijk niet.

In de wintertijd ontkom ik er doordeweeks gewoon niet aan om in het donker te lopen. Weerhoudt dit mij om te gaan hardlopen? Zeker niet.

Uiteraard zijn er op het wereldwijde web een tal van adviezen te vinden om mijn hardloopronde zo veilig mogelijk te maken. Een aantal voorbeelden:

• Loop niet over verlaten weggetjes.
• Varieer je routes.
• Zet het volume van je (hardloop)muziek niet te hard.
• Blijf alert, weet wat er om je heen gebeurt.
• Draag goed zichtbare (opvallende) kleding.
• Loop het liefst niet alleen.
• Draag je haar in een knot.
• Gebruik een tracking-app.

Allemaal goed bedoelde adviezen, en ik wil ze ook zeer zeker niet in de wind slaan, maar laat ik nou aan de rand van de verlaten donkere Betuwse polder wonen. En, als ik donker zeg, dan bedoel ik ook echt complete duisternis. Lantaarnpalen zijn in de polder over het algemeen tamelijk schaars. Om toch goed zichtbaar te zijn tover mezelf om in een soort rennende kerstboom, compleet met LED vest en hoofdlamp. Maar, ondanks mijn hardloopverlichting heb ik op de polderwegen toch vrij weinig zicht. Mijn veelal donkere hardloopgarderobe bevat veel kledingstukken die zogenaamde reflecterende elementen zouden bevatten, maar ik heb niet het gevoel dat dit echt zoden aan de spreekwoordelijke dijk zet.

Daarnaast loop ik gewoon het liefst alleen. Ik vind het fijn om na een dag werken af te schakelen tijdens een rondje hardlopen… alleen! Met in mijn oordopjes de muziek van mijn Spotify “Awesome Work-Out Mix”, gevuld met mijn favoriete rock en (heavy) metal nummers. Niet té hard, maar hard genoeg om in mijn eigen bubbel te lopen.

Ook is met mijn haarlengte is een knot niet erg praktisch. Bovendien is de coupe Marie-Antoinette al enkele jaren uit de mode.

Wel heb ik inmiddels in mijn Strava app een tal van leuke uitdagende hardlooproutes opgeslagen. Bovendien laat ik het thuisfront weten waar ik ben via Strava Beacon. Via deze optie verstuur ik een SMS-bericht met daarin een link naar een kaart waarop ik “live” te volgen ben. Dit doe ik overigens veelal ook wanneer ik overdag ga lopen.

Eigenlijk is het te bizar voor woorden dat je als vrouw in het donker niet veilig zou kunnen hardlopen. Sterker nog, geweld tegen vrouwen en meisjes in het algemeen is vandaag de dag helaas nog steeds een groot maatschappelijk probleem. Het blijkt zelfs dat 25 november door de Verenigde Naties is uitgeroepen tot “International Day for the Elimination of Violence against Women”. Een jaarlijks terugkerende themadag om mensen bewust te maken van het feit dat vrouwen over de hele wereld het slachtoffer zijn van verkrachting, huiselijk geweld en andere vormen van geweld.

Helaas een probleem wat niet zo 1 2 3 is op te lossen. Niet zo lang mensen niet respectvol met elkaar kunnen omgaan. En, aangezien ik op het platteland woon, zeg ik het ook maar gewoon plat: je mag naar vrouwen kijken maar je blijft er met je poten vanaf!